Volledig overgave, waarom?

“Overgave” heeft voor mij een magische klank, een sensuele misschien. Hoef je dan helemaal geen controle meer uit te oefenen? Waarom zou ik mezelf overgeven? Vragen die ik mezelf stel als ik denk aan overgave. Waarom zou je het doen, jezelf overgeven aan iets, zonder te doen wat je vindt, dat je zou MOETEN doen. Als je je overgeeft, moet je maar zien wat er gebeurt.


Stel, je bent nogal ongemakkelijk in gezelschap en wilt eigenlijk voordat de visite komt, bedenken wat en hoe je het hebben wilt. Je wilt voorbereid zijn op wat er komen gaat, zodat je niet onzeker hoeft te zijn. Je bedenkt je, dat je niet mag vergeten om iets bij de koffie te geven. Je moet het huis opruimen, want ze moeten het gezellig hebben en niet denken dat jij tekort schiet. Je moet jezelf onder handen nemen en er picobello uitzien. Je moet de beste versie van mezelf zijn. Dan vinden ze je leuk en word je gewaardeerd of bewonderd. Dan kan er niks mis gaan en kom je goed of zelfs perfect over.
Wat nu als je dit allemaal niet doet van tevoren? Zou er dan een man overboord zijn? Want stel, dat er iets gebeurt, dat je niet voorzien hebt? De kat begint over te geven (overgeven, toepasselijk) vlak onder jullie neuzen. Dan is het leuk, dat de hapjes lekker zijn, maar daar heb je op dat moment even niks aan. Of stel: iemand vindt de bieslook, die jij in je hapjes hebt verwerkt, niet lekker Lekker dan! (niet dus). Het feit  en groot voordeel van de controle los laten is, dat je minder gespannen bent en flexibel op de dingen die gebeuren kunt inspelen. Zoals jij het wilt doen. Je bedenkt niks van tevoren en kunt zonder na te denken jezelf zijn. Zo leren anderen ook nog jouw ware zelf kennen.

Dit geldt natuurlijk niet alleen voor visite die komt. Zo kan ik nog wel meer voorbeelden bedenken. Zoals je carrière of studie, die je zo perfect mogelijk uitstippelt, waarbij je je (weer) voorbereidt op de dingen die mogelijkerwijs kunnen gebeuren en die jij dan maar mooi vóór bent.  Je bent met iets in de toekomst bezig en stuurt dit aan. Op zich niks verkeerds mee. Je moet soms logisch nadenken bij de doelen die je wilt behalen, zoals je diploma of goede scores. Maar houd “onderweg” naar dat doel, je geest open voor dingen, die misschien net even anders lopen, dan je had bedacht of die je helemaal niet had verwacht.  Dat houdt je aandacht tenminste wel bij het leven en laat jezelf ook leven! Het leven is niet alleen maar het door jou gewenste eindresultaat. Vaak is dit resultaat ook nog bedacht voor het in de smaak vallen bij anderen.

Je hebt “onderweg” naar dat resultaat juist misschien wat kansen laten lopen, om te laten zien wie je echt bent. Deze onverwachte dingen laten je voelen wie je bent en wat de dingen of mensen met je doen. Als je dan je einddoel, zoal bijv een topbaan hebt behaald, ben je misschien nòg niet gelukkig zoals je van tevoren dacht te worden. Bijvoorbeeld omdat  je minder sociaal was geweest en nu ook minder terug hoeft te verwachten van deze mensen. Of je bent aangekomen in gewicht of doorgedraaid, omdat je minder tijd hebt genomen om gezond te eten en te ontspannen op zijn tijd.


Overgave bij liefde en seks..
Het woord overgave wordt ook bij liefde en seks gebruikt. Kunt jij je in het moment overgeven aan intimiteit met je geliefde?  Kun je op het moment gewoon doen wat je wilt , of ben jijzelf de regisseur van een voorbedacht spel/gedrag?  Wees “nu” en in de dingen die op dìt moment gebeuren, je ware zelf, door jezelf te laten zien. Bang om gek over te komen, om af te gaan in je manier van doen? Hij of zij zal wel denken en van me af willen! Tja, angst ligt er vaak aan ten grondslag. Maar wat is er nou mooier, dan jezelf te zijn op elk moment dat zich voordoet in jouw leven?! Dan hoef je je vanaf nu van tevoren geen zorgen (angst) ergens over te maken. Voor dat sollicitatiegesprek, dat voor je ligt. We zitten vaak in het hoofd van anderen, terwijl het ons eigen leven, op het moment is. Ons leven, dat we zelf kunnen leiden zoals we het liefste willen dat het gaat (op dit moment). Puur vanuit jezelf.


Ben jij compleet jezelf..?
Hoe kijk jij tegen mensen aan, die compleet zichzelf zijn? Die geen dingen van tevoren uitdenken of controleren, maar inspelen op de dingen die zich voordoen? Als dat met een positieve inslag is, is dat toch alleen maar mooi! Het geeft je zelf ook de vrijheid om te doen wat jij vindt dat je op dat moment mag doen of zeggen. Je begrijpt de ander en jezelf meer. Als iemand spontaan ergens op reageert, zoals hij of zij dat voelt op dat moment, laat het in elk geval zien wie die ander is. Dat is aan de ene kant kwetsbaar, maar wel echt. En waarom zouden we ons voor dat gedrag/onzelf dan nog gaan schamen, achteraf?
Leef je leven en leef het nu, niet vooraf bedacht. Veel relaxter, ook voor nu. Pfiew, wat een (levens) lucht krijg je hierdoor.