Mediumchat
Het is nog erg vroeg, mijn kleindochter ligt weer lekker te slapen. Ze was om 4 uur wakker, 'moest' haar fles en sukkelde daarna direct weer in slaap. Oma was inmiddels klaarwakker, gaf de kleine nog een knuffel en besloot maar op te staan.
Ik herkauwde het gesprek wat ik gisteravond met haar moeder had en moest eerlijk gezegd constateren dat ik behoorlijk offtrack was. Waarmee? Ik zal het je uitleggen. We hadden het over een huis en allerlei andere goodies die ze allemaal nog op haar bucketlist heeft staan, en ik vroeg haar op een gegeven moment: 'Uhm, niet voor het een of ander hoor schat, maar vind je zelf niet dat je wel een beetje heel erg veel wilt?'
Wow, ik kreeg ineens een flasback en zag diezelfde dochter als een kleine tweejarige vuurspuwende draak terug waar ze stampvoetend aan me duidelijk kon maken wat, maar vooral hoe ze de dingen in haar leven wilde. Ze werd tweetalig opgevoed en ik kreeg zowel de Nederlands- als Engelstaligtalige versie, zodat ik het maar meteen goed begreep. Diezelfde felle blik zie ik regelmatig terug in de zesjarige dochter van mijn zoon, heerlijk, ik hou ervan. Vanmorgen ontdekte ik hem ook bij Djelay's ronkende-pruttelende-slapende 9 maanden oude dochter; de-omdat-ik-het-wil-en-je-gaat-me-niet-vertellen-dat-het-niet-zo-is-oma-LOOK.
Waard, waarde, en wat vind ik mezelf waard?
Ik moet er meestal even een nachtje over slapen, 's morgens vroeg krijg ik namelijk de meest mooie inzichten. Wat vind ik mezelf waard, was de gedachte die ik er meteen aan dit gesprek vast kon koppelen. Er verscheen een beeld van een schaakbord, compleet met alle stukken erop en ik begon even een spelletje schaken in mijn hoofd, met mezelf tegen mezelf. Er verschoof een pion en ik ontdekte...
Deze baby heeft - behalve heel veel knuffels - niet veel meer nodig dan die ene fles maar als ze hem wil, wil ze hem NU (er is geen beeld en geluid bij maar ga gerust uit van standje 'moord en brand' met de volumeknop op het allerhardst) en niet over 5 minuten. Ik maakte een achterwaartse sprong terug naar gisteravond. Als een baby iets wil, wil zij het dus NU, maar als je volwassen bent en je wilt het NU – zo niet nu, dan in ieder geval toch zo snel mogelijk – , dan ben je verwend, ja toch? Ik bleef even verward op het dambord staan, want ik had het gevoel schaakmat te staan en begreep het even niet meer. Want waar in tijd heb ik het mezelf opgelegd of aangeleerd dat ik mezelf iets niet mag gunnen?
Gelukkig had ik nog een loper die niet vast stond en hij schoof schuin vooruit.
Uhm, ho, stop! Wacht eens even! Ik doe op dagelijkse basis bijna niets anders dan mensen motiveren en inspireren en vertel ze dat 'the Sky beyond limits' is, en dat je met de juiste intentie alles kunt krijgen wat je maar wilt. Veel bijzondere ervaringen zijn daar getuige van, en voor mij werkt dit principe al vanaf mijn kleutertijd (inclusief de periodes dat ik er niet aan gedacht heb, maar dat is niet zo erg). Het mooie is, dat ik ongelofelijk veel positieve resultaten terughoor van mijn klanten. Maar, als mijn dochter me hetzelfde vertelt; ik bedoel hiermee, als ze zegt altijd alles te krijgen wat ze hebben wil (overigens, het is nog echt de waarheid ook), dan vind ik het ineens teveel en onbescheiden? Wow, hoe fout kon ik zitten en waar kwam deze idiote neerhalende gedachte ineens vandaan?
Als je voor een dubbeltje geboren bent, dan word je nooit een euro.
Het paard op het schaakbord sprong terug naar oude overtuigingen. Overtuigingen waarvan ik dacht dat ik ze allang geleden getackeld had.
Het was begin jaren 60 toen ik gelanceerd ben bij een bepaalde familie. Ik had een vrij aparte achtergrond. Mijn moeder kwam uit een 'volks' gezin, mijn vaders ouders kwamen uit een hogere klasse. In die tijd was het leven anders dan nu, en toen mijn moeder zwanger bleek te zijn 'moest' er getrouwd worden. Al waren de ouders van mijn vader het er niet mee eens. Mijn moeder werd niet goed genoeg bevonden, en daarmee trouwde hij beneden zijn stand. Niemand van zijn familie was bij de bruiloft. Maar zie, het eigenwijze gen liet zich gelden, mijn moeder was gezond van lijf en leden (ongelofelijk maar waar). Dus mijn vader trouwde - ondanks de tegenstand - toch met haar. Het tienermoederschap old skool werd in die dagen nog netjes bezegeld met een ring aan je vinger. Ik werd geboren en de vrede werd enigzins hersteld. Enigszins dan hè? Want het is nooit helemaal goed gekomen in die familie, al werd er ontzettend veel van mij gehouden door opa en oma.
Even terug naar de waarde en ik maakte een paar sprongen terug in de tijd met mijn Koningin.
Van mijn ene oma leerde ik dat ik blij moest zijn met wat er was. Als ik ergens om vroeg wat ze niet had, zei ze: 'Pak maar een mes en snij het maar van mijn rug af'. Je wist op zo'n moment dat je niet verder hoefde te vragen, want dan had ze het gewoon echt niet. Deze oma had niet zoveel te makken, maar ze deelde met gulle hand alles wat ze had. Van mijn andere oma leerde ik dat ik alles kon krijgen wat ik maar wilde. Ik was het oudste kleinkind dus de koek was nooit op and there was a lot more where that came from. Hoe klein ik ook was, ik mocht zoveel snoepjes of wat dan ook op laten schrijven in de winkel. Eens per week werd er toch wel afgerekend. Bij de ene oma was ik een van de velen, bij de ander het verwende troetelkind. Van mijn ouders leerde ik dat ik moest werken voor wat ik wilde. Een pion verschuift en ik krijg een beeld dat mijn moeder aan de plaatselijke slager vraagt of hij werk voor me heeft. Ik was toen 14 jaar. Ik begon voor en na schooltijd met werken en ik had – zeker voor een meisje van die leeftijd – altijd bakken met geld te spenderen. Sparen? Ben je gek, voor later? Ik leef nu, dus waarom? Er was toch genoeg? Wat ik daarvan geleerd heb; geld mag rollen, maar hou wel iets achter de hand.
De Koning schuift een plaatsje vooruit en...
Ergens in tijd besloot ik alles af te zweren wat met teveel geld te maken had. Ik ging in een dorp werken waar mensen meer geld hadden dan wij. Ik had immers al genoeg 'gezien en meegemaakt' om te beseffen dat ik niets te maken wilde hebben met de arrogantie en misstanden die een teveel aan geld met zich meebrachten. Leerde jongens kennen met Porches,Ferrari's, speedboten, snelle motoren. Het was een rare tijd, sommigen reden zich dood door een overvloedig gebruik van drank, coke of een combinatie daarvan (ja hoor, dat was er toen ook al). Een gedeelte van de jongens die overbleven dachten dat alles en iedereen te koop was. Ik niet, en ik vertrok met een diepe minachting voor geld. Als ik toen had begrepen dat ik minachting had voor het gedrag wat sommige mensen ontwikkelen als ze geld in handen krijgen, dan had mijn leven er anders uit gezien, maar zo is dit sprookje gewoon niet gegaan.
Je bent wat je denkt.
Ik hoef je vast niet uit te leggen dat als je een minachting voor geld hebt, je het ook niet zult hebben. Ik leefde letterlijk financieel op het randje, had altijd tekort aan het einde van de maand, en heb me jarenlang uit de naad gewerkt voor iedere stuiver die ik maar verdiende. Dat snapte ik dan weer wel; dat ik in een situatie was beland die ik verdiende, maar hoe ik eruit kon komen zag ik dan weer niet. Toch ben ik er dankbaar voor dat ik dit heb meegemaakt want ik heb hier veel van geleerd en was ontzettend creatief geworden in schuiven met geld en het stoppen van gaten. Ik had me namelijk de gedachte toegeëigend van mijn oma; Wie voor een dubbeltje geboren is? Vul de rest zelf maar verder in...
Ik doe weer een paar stapjes terug op het dambord en zie een beeld terug van het mezelf kapot werken waar ik het eerder over had. Ik ben 38 jaar en in mij ontwikkelde zich een ongeneeselijke ziekte, want ik was zwaar over alle grenzen die je maar kunt verzinnen heen gegaan om het financieel en emotioneel te redden. Echt, been there & done that, zelfs tot ik er uitgeput en doodziek twee jaar van mijn leven van in bed heb gelegen. Ik had er lichamelijk de kracht niet meer voor, nam ontslag van mijn werk en begon met mijn spirituele carrière. Wat afgekeurd worden? No way, dat wilde ik niet. Mensen helpen en er vooral niet teveel voor vragen, dat is niet netjes. Boedha zat ook onder een boom, niet waar? Ik gunde mezelf nog steeds niet wat ik waard was, juist in deze periode niet. Dat ik niet doorhad dat Boedha zo slim was om Boedha te zijn in de tropen, en zeker niet in ons Westerse koude en natte klimaat, had ik op dat moment even niet door. Maar... langzaam begon zich een andere gedachte op te dringen, ik werd enorm gespiegeld door de klanten die ik had. Het is gewoon een feit; als ik mezelf iets niet gun, dan straal ik dat uit en vinden anderen dat ik het niet verdien. In die tijd kreeg ik vaak de tekst 'Sorry, ik zit in een uitkering en ik kan je niet betalen,' of mensen maakten een praktijkafspraak en kwamen niet opdagen'. Waar ik het voor mezelf nog steeds niet durfde of kon om dingen voor mezelf te vragen, waren mijn kinderen een geweldige tool om verontwaardigd te worden. Bij sommige mensen heerst immers nog steeds de gedachte dat als je een 'gave' hebt, je geen ondernemer bent en om die reden gemakkelijk van de wind kan leven. Ik heb geen gave, want het woord gave zegt dat ik iets heb gekregen. Sorry, ik heb niets gekregen maar ik heb er door levens en levens hard aan te werken een talent verworven. Ik heb er - net als heel veel anderen - mijn best voor gedaan deze talenten te ontwikkelen. De volgende gedachte drong zich op: 'Hallo, mijn opleidingen zijn niet gratis. Ik krijg ook mijn brood niet voor niets van de bakker omdat hij mij zo'n lieve meid vindt. Bovendien, als mijn kinderen een winterjas nodig hebben betaal ik daar ook keiharde (toen nog) guldens voor.'
Gedurende de jaren ging mijn knop geleidelijk steeds verder om, inmiddels gunde ik mezelf stapje voor stapje de wereld en nog een heleboel meer. Ik KREEG ook de wereld en werk nu zelfs internationaal, maar dat gebeurde pas nadat ik eerst nog even een lesje van mijn eigen negatieve instelling over het fenomeen geld/bezit had gekregen. Ik verloor bijna alles wat ik had en ging nog net niet failliet. Lees even mee: Yve-is-Lief-maar-Super-Naiëf. Failliet vanwege de vele loze beloftes waar ik in was getrapt, jawel, ook dat is ons aller spiriwiriland. Naïef en dus gewoon mijn eigen schuld, dikke bult. Ondanks dat WIST ik dat er een oplossing zou komen, en dat ik – al stond ik wankelend op het randje – ik er net niet overheen zou kukelen. Er was dat rotsvaste vertrouwen dat ik het zou gaan redden om voor mezelf te blijven werken. De hulp kwam, en ik kreeg daarbij ook het inzicht dat ik het wel degelijk waard was om het op alle fronten - ook financieel -, goed te hebben. Enne, eerlijk gezegd dacht ik tot gisteravond dat ik deze les best wel goed begrepen had. Dat was een gedachtenfoutje. Dit plotselinge inzicht zorgt ervoor dat de tegenpartij schaakmat staat.
Wat je erin stopt, komt eruit.
Ik heb de kinderen altijd opgevoed vanuit mijn eigen financiële gegoochel, maar met het gedachtengoed dat ze alles konden bereiken wat ze maar wilden. Dat is drie keer boven verwachting gelukt en ik ben ongelofelijk trots op alle drie. Eerlijk? Ik vind het gewoon raar dat ik dit voor mezelf kennelijk toch veel minder goed begrepen en toegepast heb, dan ik al die tijd heb gedacht.
Als je voor een dubbeltje geboren bent, dan verdien je juist die euro
Dankjewel dat je tegen me inging lieve eigen-wijze dochter, ik zat zo ontzettend verkeerd. Je gaf me een groot cadeau en kon me fijntjes (lees; met de botte bijl, want zo tactisch ben je nu ook weer niet) inzicht geven in mijn eigen beperkingen. Enne, ik beloof het plechtig, zowel aan jou als aan mezelf: 'The Sky is no limit, because there is no limit' want die is met ingang van vandaag voor de rest van dit leven opgeheven.
Nu je dit gelezen hebt stel ik jou dezelfde vraag: 'Wat gun jij jezelf?'
Liefs Yve
