Innerlijke kind

Wij zijn min of meer allemaal beschadigd door allerlei gebeurtenissen uit het verleden. Bijvoorbeeld door ongelukken, ziektes, traumatische geboorte, verliezen van dierbaren en andere verdrietige en moeilijke gebeurtenissen. Vaak hebben we dit weggestopt of niet goed verwerkt, maar dit heeft nog wel onbewust invloed op ons. Ook zijn we spiritueel beschadigd. Onze zuivere kwetsbare liefdesenergie kunnen we hebben afgesloten (ons contact met de bron, hogere zelf).
 
Naarmate we ouder worden, komen hier steeds meer ervaringen bij. Er komt een steeds grotere druk op ons innerlijke vat te staan. Een vat wat steeds voller wordt.
 
In en na de pubertijd, kun je als kind al gebeurtenissen verwerken, oplossen en/of erover praten. Het een plekje geven. Maar voor ongeveer je twaalfde niet. Vooral in de leeftijd van 0-7 jaar, weet je je heel weinig te herinneren. Dan wordt alles weggeduwd en weggestopt. Je bent zo klein, je weet er niet mee om te gaan.
 
Aan wat voor leed moet je dan denken?
- niet welkom zijn, voelen als kind                                                               
- (sexueel) misbruik                                                                                      
- pesten      
- eenzaamheid(sgevoel)
- hoe je bent opgevoed       
- mishandeling/ verwaarlozing                                                                                  
- niet voldoen aan verwachtingen van ouders, leraren en volwassenen
- gevoel van niet-begrepen voelen, niet mogen zijn wie je bent
- verdriet, stress in het gezin (geen veiligheidsgevoel ervaren).
 
Wat kunnen jouw “waarheden” worden?
- Ik ben niet oke                                                                                             
- Ik ben het niet waard
- Ik ben niet belangrijk
- Ik kan helemaal niks                                                                         
           
Je hebt moeite met: zelfkritiek, zelfacceptatie, van jezelf houden, grenzen voelen en deze aangeven. In je opvoeding met je kinderen, kom je vaak ook deze kindstukken tegen. Je kinderen zijn dan spiegels voor je.
 
Door iemand anders de schuld te geven is een van de manieren om met een probleem te blijven zitten. Door iemand anders de schuld te geven, geven we de macht uit handen. Als we zelf het hef in hand nemen, onze eigen verantwoordelijkheid hierin nemen, pakken we het probleem aan wat hierdoor is ontstaan. Wel weten hoe het is gekomen en door wie. Maar er daarna zelf mee aan de slag gaan. Het verleden kan niet verandert worden, de toekomst wel.
Iedereen maakt fouten, heeft zwakheden, angsten en verdriet. Het zijn ook mensen. Misschien kan je er dan meer vanuit liefde en zachteid naar kijken.
 
Archetypes voor zelfbehoud (maskers die je draagt, persona`s die je speelt):
- Het slachtoffer
- De saboteur: gaat de moeilijke dingen uit de weg
- De prostitué: waait met alle winden mee. Verstand op oneinig, blik op nul. Doet nergens wat mee
- Het kind, innerlijke kind
 
Het kind kun je weer onderverdelen in (deelpersoonlijkheden/kindstukken):
- Gekwetste/ gewonde kind                                                                                                                                                   
- De drammer                                                                                             
- De betweter                                                                                                    
- Natuurkind
- Criticus
- Onschuldige kind
- Perfectionist   
- De beschermer
- Pleaser                          
- Het verlaten kind/ eenzaamheid. (bescherming van de opvoeding mist)
- Het eeuwige kind. Blijft altijd gek doen, neemt geen verantwoordelijkheden
  weigeren om te groeien. Kinderachtig doen
- Goddelijke kind. Overgave. Wat gebeurt, gebeurt gewoon. Geen zorgen, geen gedoe
 
Als je last hebt van die negatieve stemmetjes, die uit jezelf komen en iets van jou niet goedkeurt, is dit een stemmetje van bovengenoemde kindstukken. Het beste is deze te negeren of er met humor mee om te gaan. In ieder geval positief te blijven.
 
Als bescherming om het “vol” te houden, ga je maskers dragen. Als je hier bewust mee omgaat is dat niet erg. Maar als je er altijd een draagt, bijvoorbeeld een lach, waar je je altijd achter verschuild en verdriet achter zit, is dit niet je ware ik. Hoe lang hou je dit vol?
 
En hoe vaak is wel niet tegen je gezegd, dat je niet mag huilen of stoppen moet met huilen? Met andere woorden: je verdriet, je gevoelens mochten er niet zijn.
 
Laat je innerlijke kind weer ontwaken en versterken door
- Dansen, creatief bezig gaan, spelletjes spelen, muziek maken en luisteren
- In het NU aanwezig zijn                                                                               
- Genieten overal van
- Wat je vroeger leuk vond om te doen. 
- Maak vervelende klusjes leuk (met leuk muziekje, zingen)
- Wat je vroeger leuk vond om te doen
                                                                                    
Mooie affirmatie is: Ho`oponopono (= zelfveranderen). Het spijt me, vergeef me, ik hou van je, dank je wel (voor de les die je me geeft). Een voorbeeld: Je bent gekwetst door iemand. Zeg tegen jezelf (in de spiegel): Ik ben gekwetst, ik hoor je, ik accepteer je, ik hou van je.
 
Als je beter naar jezelf luistert, kun je ook beter luisteren naar “boven”.
 
Er is maar een ding dat we kunnen doen. In het proces stappen van zuiveren, opruimen, helen en loslaten. Dat doe je door heel gericht en geconcentreerd met onze aandacht naar binnen gaan en beginnen met onze laatste pijnlijke herinnering weer op te halen. Wenselijk is om hier begeleiding (b.v. een coach, psycholoog, regressietherapeut) bij te hebben.

Liefs, 
Tea