Groepsangst

Moment van zwakte

Als je voor je gevoel toch weer even een minder moment, een terugval hebt in een groep. Je was net zo goed op weg om jezelf te zijn. Ja, dat is makkelijk gezegd, maar het gaat niet altijd zo fijn. Hoe kan het dat je je soms weer verloren voelt in een groep? Je voelt de ogen op je gericht en bent niet in staat om een boeiend gesprek gaande te houden, denk je. Ik hoor hier schijnbaar niet thuis of ben niet interessant genoeg. Vaak is er al een gespannen periode aan vooraf gegaan. Dit weet je lang niet altijd op dat moment. Hoe gespannen je vaak in het leven staat en/of hoe weinig je gewoon vanuit jezelf handelt. No matter what.

Wat gebeurt er?
Je voelt je verloren in een gezelschap. Je laat je imponeren door stille hints of gedachten die anderen over jou (zouden kunnen) hebben. Ben je hier de enige in? Zou het hier om waardering gaan? Een soort van basis waardering die je nog steeds zoekt. Je verloren voelen en even niet de kracht hebben om er te zijn, om jezelf te zijn en jouw inbreng te hebben. Zelfs niet op leuke (!) feesten en partijen.
Wat is dat toch en waarom gebeurt dit? Dit gebeurt vooral hoog sensitieve personen denk ik. “Het” komt allemaal als een boomerang op je af. Maar het is vooral je eigen onzekerheid en dat zul je een halt moeten toeroepen.

Oplossing?
Soms ervaar je dit gevoel en blijf je dit gevoel voelen. Hoe? Door gedachten te blijven houden die je niet verder helpen. Gedachten gaan altijd aan gevoelens vooraf, al “voelt” dat niet altijd zo. Je bevindt je in een situatie en voelt je dus niet goed, gespannen en je hebt er geen controle over.  Het kan zijn dat de verwachtingen op dat moment te hoog zijn. Je verwacht in een warm bad terecht te komen en alles wat je doet goed is. Alles wat je zegt of wat je niet zegt, is dan prima. Niemand kijkt daar raar van op. Jij kunt er zelfs aan de situatie of sfeer je eigen draai geven. Die ruimte geef je jezelf.

Wat nu als dat niet zo gaat?
Je hebt geen inspiratie en lijkt je afwachtend, afhankelijk van je omgeving op te stellen. Je laat je leiden door je omgeving en de mensen om je heen. Je voelt je zwak en weet het niet. Je weet niet hoe je deze situatie om te draaien. Echt niet? Wat schijnt te helpen volgens beproefde theorieën, is, je van die beklemmende gedachte bewust te zijn.

• Dus: “ik voel me nu klein en onzeker en niet in staat om mezelf te zijn en te genieten. Deze gedachte helpt mij niet. Ik heb het (weer) wel en dat besef ik. Als je de kracht hebt, lach er dan om.
• Wat heb ik nu nodig om dit te veranderen?” Richt je dus op deze gedachte en accepteer, dat je deze hebt. En zeg tegen jezelf, dat je dit misschien kunt veranderen. Misschien kan ik me op mezelf richten en gewoon blij zijn met mezelf. Het is goed zoals het is.
• Waar heb ik op dit moment zin in? Wil ik wat zeggen tegen die of die? Wil ik een drankje? Wie in mijn omgeving straalt positivisme en rust uit, wat ik zoek? Zal ik mezelf eens op die persoon richten? Kortom: hoe maak ik er voor mezelf het beste van? Niet namens die ander, maar namens jezelf. Je bent je eigen beste vriendje.

In het kort
Het komt er dus op neer om je op jezelf te focussen en niet meer jezelf vanuit de ander te zien. Hier kun je toch niks aan veranderen. Jij bepaalt zelf hoe je het wilt hebben op dat moment en altijd eigenlijk. Je handelt en praat vanuit jezelf en hebt er je eigen gedachten over. Wat zijn eigenlijk jouw verwachtingen bij een bijeenkomst zoals dit? Dat kun je je ook van te voren afvragen en opschrijven als een soort houvast. (bijvoorbeeld: “ik vind luisteren naar elkaars standpunten belangrijk en het hoeft geen oeverloze discussie te worden, of ik wil dat en dat van diegene horen of ik wil aan iemand vragen hoe het met haar is).
Besef: Dat je er bent, dat is goed! Zeg ook eens tegen jezelf, dat je leuk bent of dat je van jezelf houdt. En als je liever ergens anders heen gaat? Dan zou je ook de vrijheid moeten nemen om gewoon weg te gaan of dit voor de volgende keer te regelen. Dan is het genoeg geweest voor nu. Volgende keer beter. Het feestje kan niet altijd een feestje voor jou zijn, maar jij bepaalt hoe je reageert. 

Liefs, 
Annette