Fijn, ik voel me gehoord

Dit stukje heb ik geschreven omdat het me opvalt dat het voor veel mensen erg lastig is om te luisteren. We kunnen bijna allemaal praten, oprecht luisteren naar het verhaal van iemand anders is een totaal andere vaardigheid. Ik was me er niet van bewust en heb het zelf ook echt moeten leren. Vanwege mijn werk praat ik heel wat af op een dag, maar wat heeft het me veel opgeleverd. Het begrip luisteren heeft vele invullingen; het gaat van een kindje wat moet luisteren naar zijn ouders, tot stil zijn en luisteren naar je innerlijke stem of (op de buitenwereld gericht) naar het gefluit van de vogels of een prachtig stuk muziek.

Luisteren is ervoor zorgen dat de ander zich gehoord voelt. Het heeft te maken met het tonen van belangstelling. Het tonen van belangstelling kan je vervolgens weer koppelen aan erkenning.

Misschien herken je dit…

Je komt een bekende tegen op straat en er word aan je gevraagd; ‘Hoi, hoe gaat het met je?’. Tot je verbijstering kom je erachter dat de ander niet eens luistert naar je antwoord en meteen zelf van wal steekt… Of sterker nog, een heleboel met meuk bij je dumpt en daarna direct weer verder loopt. Dat die ander je daarmee verplettert achter laat heeft hij niet eens in de gaten. Met andere woorden; het interesseert de ander eigenlijk geen moer hoe het met je gaat. Het wordt alleen maar gevraagd omdat we dat nu eenmaal met zijn allen gewend zijn…

Aan de andere kant, hoe goed kan jij naar anderen luisteren?

Ik vind het apart. We hebben allemaal oren om te horen, toch zijn ze slechts bij sommigen ingesteld om te luisteren. Dit houdt in dat je zelf stil bent en luistert naar het verhaal wat iemand je probeert te vertellen. In de tussentijd kan je vragen stellen voor verduidelijking. Op deze manier zal de ander zich gehoord en begrepen voelen. Je kent het vast wel, je bent met iemand in gesprek die je iets vertelt. Het allereerste wat er gebeurt is dat je wil zeggen: ‘Oh ja, dat heb ik ook..’, waarna je meteen met jouw verhaal op de proppen komt en daarmee volledig het verhaal van de ander overruled. Als gevolg hiervan voelt de ander zich niet gehoord, voelt zich niet serieus genomen of klapt volledig dicht en denkt bij zichzelf: “Bekijk het maar, dit is de zoveelste keer dat je me dit flikt, dit is de laatste keer dat ik je iets probeer te vertellen.”

Je zult je er eerst bewust van moeten worden dat je dit doet, misschien kan je dit na het lezen van dit stukje eens een keer uitproberen. Waag eens een poging om niet meteen jouw verhaal er doorheen rammen maar geef de ander de gelegenheid te laten zeggen wat hij zeggen wil. Je hoeft hem niet eens te begrijpen, sommige dingen zijn niet te begrijpen. Het minste wat je kunt doen is je open te stellen voor zijn verhaal.

Probeer het eens om jouw eigen invulling even te parkeren en echt je oren open te stellen voor wat de ander je wilt vertellen… Vaak is het zo dat mensen al pratende zelf tot een oplossing komen en heel erg blij zijn met jouw luisterend oor…

Heb je behoefte aan een luisterend oor? Ik ben bereikbaar via Mediumchat.nl. 

Liefs,
Yve