Een engeltje op mijn schouder

Een tijdje geleden heb ik mijzelf de uitdaging gegeven om met regelmaat een engelenkaartje te pakken en te schrijven over wat dat engeltje betekent voor mij. Op dit moment in mijn leven in deze boeiende tijd. Ze reizen een tijdje mee op mijn schouder en vragen mij om door hun ogen naar mijn leven en het leven om me heen te kijken. Iedere keer is het weer een verrassing in welke richting deze engeltjes mij sturen.

Engeltje - Tederheid
Er wordt gezegd dat het vinden van veertjes een teken van de engelen is. Deze week was er iedere dag wel een veertje dat mijn aandacht wist te vangen. De ene keer lag er een puntgave veer vlak voor mijn voeten, de andere keer dwarrelde er een op de tafel waar ik zat. Gisteren was er zelfs een piepklein donsje dat neerstreek op mijn haar. De engeltjes hadden mij duidelijk iets te vertellen: het engeltje op mijn schouder wilde geschreven worden. Iets dat ik maar voor me uit bleef schuiven.

De hele week al liep ik met het engeltje “Tederheid” op zak, wachtend op inspiratie die maar niet kwam.

Ik wist niet goed wat ik met dit engeltje aanmoest. Als het over moed gaat, verantwoordelijkheid, of doel, dat zijn termen waar ik als vuurteken wel wat mee kan. Maar tederheid….?

Wat betekent dat eigenlijk voor mij? Het eerste dat in mij op kwam, had te maken met de aanrakingen tussen geliefden of het koesteren van een baby. Maar het is natuurlijk meer dan dat. Toen ik het woord langer in mij liet resoneren, voelde ik dat tederheid ook een vorm van aanvaarding met zich meebrengt. Al mijmerend werd het me duidelijk dat de inspiratie waar ik op wachtte zich in mijn hart bevond. Tederheid is een gevoel dat ontspringt uit mijn hart, zijn weg vindt naar mijn brein, naar mijn ogen en op deze manier mijn hele wezen vult met een accepterende aandacht.

Wanneer ik met deze ogen de wereld in kijk, merk ik dat er iets verschuift in mijn perceptie. Mijn oordeel valt weg: het oordeel naar mezelf maar ook naar anderen. Wanneer ik vanuit die tederheid kan zien dat de manier waarop ik uitdrukking geef aan mijn leven, de beste manier is die ik op dit moment voor handen heb, kan ik de manier waarop een ander handelt ook beter aanvaarden. Ik begrijp het niet altijd en soms doet iemands handelen me ongewild pijn. Ook mijn handelen zal iemand soms onbedoeld pijn doen. Door dit in mijzelf of in de ander te veroordelen, voel ik dat ik verhard en me meer afgescheiden voel dan me lief is. Maar wanneer ik de tederheid vanuit mijn hart toelaat in mijn denken, kan ik het oordeel laten varen en accepteren dat we allemaal op onze eigen manier op zoek zijn naar liefde, acceptatie en verbinding. Dan voel ik dat iedereen die ik ontmoet een andere ik is. Dit besef verzacht en opent. Dit besef brengt verbinding of eenheid dichterbij.

In lak'ech. Dit betekent: ik ben een andere jij.

Liefs,
Yvonne