Mediumchat
"Ik vertrouw echt niemand meer. Ik wilde alleen maar gelukkig zijn', zegt ze met een verdrietige stem... Ze is jong en mooi, en na een heel erg vervelende jeugd was ze helaas verslaafd geraakt. Om haar innerlijke pijn te verdoven, om maar niet te hoeven voelen en om maar geen verdriet te hebben... Ze was dapper, veegde zichzelf bij elkaar en had op een dag de moed en het doorzettingsvermogen om af te kicken. Tijdens deze periode ontmoette ze een lieve man. Inmiddels heeft ze er qua klappen van het leven al een heleboel opgelopen en nu zit ze voor haar gevoel al een paar jaar 'vast' in een relatie met een man die nogal wat narcistische kenmerken heeft... Ze beseft dat ze op een dag uit deze relatie zal gaan stappen, maar vindt dit nu moeilijk omdat ze voor haar gevoel nog niet alles heeft geprobeerd. Er volop van overtuigd dat zij in haar eentje alle inspanningen moet leveren om deze relatie - waar toch echt twee personen de verantwoordelijkheid voor dragen -, opnieuw een kans te geven.
"Ik snap het niet. Hij heeft zoveel voor me gedaan in het begin. Hij was zo lief voor me toen ik in de kliniek zat. Hij heeft me echt geholpen en vroeg me toen bij hem in te trekken. Eigenlijk was ik daar nog niet aan toe, want ik had eerlijk gezegd veel liever even op mezelf gewoond. Ik trok toch bij hem in en toen ging het mis.' Ze voelt zich gevangen, opgesloten en beperkt in haar mogelijkheden.' Ze is succesvol met haar werk en heeft veel artistieke talenten. Daarin doet ze het enorm goed, maar privé? Thuis gaat het mis, en dat terwijl ze dacht eindelijk haar geluk te hebben gevonden. 'Gek hè, Yve? Ik kan afkicken van drugs, maar nog niet van deze man... Terwijl ik weet dat ik op een dag bij hem zal vertrekken, want ik ben zo ongelukkig met deze situatie.'
'Ik wil alleen maar gelukkig zijn...'
Deze kreet hoor ik regelmatig voorbij komen, maar wat is geluk precies? En volgens mij nog een betere vraag; waarom is bijna iedereen er naar op zoek? Een nog betere vraag; waarom zoeken de meeste mensen het buiten zichzelf, in een ander persoon of in een ding? Gelukkig zijn is gewoon keihard aan jezelf werken.
De beste definitie van geluk ken ik niet, maar voor mij betekent 'geluk' een kort moment van opperste blijdschap. Een hart wat overloopt van liefde of dankbaarheid en dan heeft de rest van de dag (of de week) een mooi gouden randje. Een glimlach van zo maar een kind op straat, een bloem waar ik blij van word, een zomaar-knuffel-omdat-iemand-me-lief-vindt. Ik smelt helemaal van een babyhandje op mijn wang of een 'Lof joe omah' van mijn kleindochters. Een hartje via de Whatsapp van een van de kinderen, enz... Tevreden, de overtreffende trap van tevreden... Dat zijn voor mij de geluksfragmentjes die ik in een mooie schaal in een van de kamers van mijn hart bewaar.
Niet gelukkig zijn ken ik ook heel erg goed. Ben zelf jaren doodongelukkig geweest tot ik snapte dat het een doel had. Ik spreek ze dagelijks; mensen die niet gelukkig te zijn. Die ene partner die hij zo graag wilt, maar helaas, zij werkt niet mee en daarom is hij verdrietig. Ruzie met familie of vrienden of iemand die zich gekwetst voelt, omdat ze niet netjes behandeld is. Mensen die geen ziekte hebben, maar die hun ziekte zijn geworden omdat ze zich op een dusdanige manier vereenzelvigen met die ziekte (of welke andere oorzaak of reden dan ook). Volhardend en hardnekkig buiten zichzelf op zoek blijvend naar dat ene woordje; geluk...
"Geluk is niet te koop in een groothandelsverpakking, maar zo af en toe een paar grammetjes zouden toch best wel welkom zijn..."
Ik zag laatst een in een flits een documentaire over geluk. Het ging over een Scandinavisch land, ben even kwijt of het nu om Noorwegen, Zweden of Denemarken ging. Waar het op neerkwam was, dat veel mensen zo intenief op zoek waren gegaan naar geluk dat ze ervan in een depressie zijn geraakt. Ze hadden een cursusje 'Geluk' hier, een cursus 'Blijdschap' daar gedaan en ze werden juist ongelukkiger van dan ze ooit zouden hebben vermoed...
Dat kan ik me nog voorstellen ook. Wanneer je iets nastreeft en het 'lukt' je niet het te pakken, en je ziet anderen volop stralen maar jij krijgt het voor jouw gevoel niet voor elkaar om je persoonlijke gelukszonnetje te vinden? Tja, dan ga je jezelf absoluut rot voelen.
We worden de laatste tijd overspoeld met allerlei Geluks- of Happinezzzz Goeroe's, die ons vertellen 'het' te hebben gevonden. Ik denk zelfs nog oprecht dat dit bij sommige mensen zal werken ook. 'The secret' is hier een prachtig voorbeeld van. Als je maar lang genoeg tegen jezelf zegt dat je een goed leven hebt, zal het ook beter gaan omdat je negativiteit geen plaats meer geeft. Die mensen worden blij en ze worden succesvoller. Dat is dan ook volkomen logisch want datgene wat je uitstraalt is wat er op je pad komt. Kortom, hun leven heeft een totaal andere wending genomen. Ze gaan niet bij de pakken neerzitten, zetten hun schouders eronder en gaan met die banaan. Met een DOEL. En dat doel heet dan geluk tot het doel bereikt is. Vervolgens wordt er weer een ander doel verzonnen want als je dat bereikt heb? Nou, dan ben je nog gelukkiger... Toch?
Er zijn ook mensen bij wie het niet lukt, de afvallers. Dit zijn degenen die zich stilletjes terug trekken. Die zich er vervolgens nog rotter over voelen dan toen ze met dat dure programma begonnen. Geld kwijt, én emotioneel bankroet. Want... Hé, die anderen kunnen het kennelijk wel vinden, maar jij niet! Dan ben je toch echt wel mislukt of niet? Alsjeblieft ga eens anders naar jezelf kijken. Je bent niet mislukt, het heeft voor jou gewoon niet gewerkt. Wie zegt dat je het na een paar tegenslagen op moet geven? Er zijn vast andere manieren te vinden die voor jou wel het effect hebben waar je op hoopt.
Zou het leven niet een stuk gemakkelijker zijn als we het begrip 'geluk of tevredenheid' juist niet buiten onszelf zouden zoeken en zouden kijken naar wat er wel is?
Persoonlijk? Ik ben positief, maar dat is een overduidelijke keuze geweest, omdat ik geleerd heb dat negativiteit me niets brengt. Bovendien kom ik dan in een beperkende put terecht waar ik niet blij van word. Ik ben een tevreden mens en ook dat is een keuze. Ontevredenheid ervaar ik als een enorme last. Ik word er een lelijk en chagrijnig mens van. Buiten het gegeven dat anderen daar last van kunnen hebben, krijg ik er zelf behoorlijk veel last van en daar kies ik niet voor.
Het leven is niet maakbaar maar is wel leuk te maken...
Hoe doe je dat dan, je leven leuk maken?
* Begin er allereerst mee om je focus te verleggen van de ander naar jezelf.
* Accepteer het dat anderen niet op deze planeet zijn gezet om jou te pleasen, maar ook dat jij niet op de wereld bent gezet om anderen te entertainen.
* Leg je lat van verwachtingen dan ook meteen maar een stukje lager.
* Verwacht niet van anderen dat ze iets voor je zullen doen, dan valt alles wat je wel krijgt gewoon ontzettend veel mee. Dat scheelt je een bak aan teleurstellingen, echt waar.
* Maak je dus niet afhankelijk van anderen en kies voor gelijkwaardigheid in relatie met je vrienden, je familie en je partner, in plaats dat jij jezelf erin verliest.
Gelijkwaardigheid en balans, het zijn mooie woorden en geloof maar gerust dat het niet altijd mee zal vallen. Je zult merken dat je leven een stuk soepeler zal gaan verlopen, wanneer je tot het beseft komt dat JIJ keuzes kan en mag maken voor jezelf.
Zit je 'vast' in een relatie waar je doodongelukkig van wordt? Waarom zou je daar langer dan een jaar voor kiezen? Soms is de koek gewoon op en ben je samen uitgeprobeerd die barsten te lijmen. Acceptatie is een prachtig woord. Als je er alles aan hebt gedaan, accepteer dan wat je niet veranderen kunt. Ben je ongelukkig met je baan? Zoek een andere, maar blijf niet hangen vanwege de schijnveiligheid van een vaste baan. Heb je steeds confrontaties met een vriendin en komen jullie er niet uit? Misschien ben je allebei een andere kant opgegaan in je leven. Waarom zou je dit niet accepteren en dit een plaats geven zodat er mensen in je leven komen? Nieuwe mensen die op dit moment van jouw leven veel beter bij je passen...
'Besef dat, hoe moeilijk die berg dan ook te beklimmen is, je altijd een keuze hebt...'
Het maken van duidelijke keuzes is belangrijk om jezelf te ontwikkelen. Eigenlijk maakt het niet eens uit of die keuze goed of fout is. Daar kom je gedurende de 'klok van het leven' verder tikt, vanzelf wel achter. Je zult vallen en opstaan, en je zult zelfbewuster worden en niet meer willen kiezen voor bepaalde dingen of mensen. Kies je ervoor om slachtoffer te zijn van de omstandigheden en te denken dat jij geen actieve rol kunt spelen in je eigen leven? Of kies je ervoor om met jezelf aan de slag te gaan? Het is absoluut niet de gemakkelijkste weg om voor de volle honderd procent verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen leven. Je leert hierdoor zowel de mooie als minder mooie kantjes van jezelf kennen. Dat kan zo af en toe behoorlijk confronterend zijn. En toch? Juist door verantwoordelijkheid op te nemen voor je eigen welzijn kom je er achter dat je sommige nare ervaringen kunt voorkomen.
Als ik dit allemaal zo eens nalees, komt er een big smile op mijn gezicht want ik ben best gelukkig voor dit moment maar zeer zeker tevreden over het algemeen. Volgens mij is dat een groot goed en ik ben daar enorm dankbaar om en blij mee. Ik voel me rijk, want datgene wat in mijn hart zit is onbetaalbaar en niet te vervangen, het is niet buiten maar in mezelf te vinden. En dat? Dat maakt de glimlach op mijn gezicht alleen nog maar groter.
Fijne dag allemaal,
Liefs,
Yve
