Over ego enzo...

Het woord ego wordt volgens mij vaak verkeerd begrepen...

Ik doe echt mijn best om het te snappen maar eerlijk gezegd kom ik er niet altijd uit... Te snappen wat de zweefmiepen onder ons bedoelen als ze zeggen dat je geen ego mag hebben is geen gemakkelijke opgave, let maar op... De term ‘ego' is afkomstig uit het Grieks en het Latijn en betekent ‘ik'. Dusss, als ik dat doortrek is de eindstand dat 'ik' mezelf niet kan zijn als 'ik' mezelf opgeef, want dan bestaat mijn 'ik' niet meer... Wat ik me dan afvraag hè? Als ik mijn ego niet mag zijn, waar gaat mijn 'ik' dan heen? Ik zie het al helemaal voor me; Het doet me heel erg denken aan de vraag van de meneer Cactus show van vroeger: 'Waar zitten je lurven en je kladden eigenlijk :)?'

Maar goed, het is 7 uur, mijn lichaam staat op, want het 'ik' bestaat niet... Nu is mijn lichaam aards en fysiek, dus het zal moeten ademen, slapen, eten, drinken en poepen, plassen en de rest van de reutemeteut. Dit is nu eenmaal een fysiek proces en dit is de minimale basis voor een menswaardig bestaan... Maar dan, wat gebeurt erna? 'Ik' heb een bewustzijn en ben nu eenmaal als mens geboren... Wie of wat (be)stuurt mijn lichaam aan om tanden te poetsen (gras tussen je tanden laten groeien is ook zowat), wat kleding aan te trekken, in de spiegel te kijken of er een extra rimpel is bijgekomen, e.d. Dat ben 'ik' toch? Is dit mijn ego of is het slechts een onderdeel van mijn ik? Ik hoor het sommigen al zeggen: alles is een illusie... Dat geloof ik graag, maar als jij je tegen de tafel stoot, heb je toch echt een blauwe plek, of niet?

Ik, mij, ego vind bepaalde dingen leuk of niet. Ik ben geboren in het Westen en mijn wieg stond niet onder een boom in India. Hier hebben we te maken met een dingetje zoals ons klimaat. Yogi zijn en in Nederland mediteren onder een boom is een verrot natte en koude ervaring. Trouwens, het wordt hier ook anders uitgelegd als in India. Echt geloof me nou, een yogi in Nederland zit bij de Leger des Heils want in deze prestatiemaatschappij is er helemaal geen ruimte voor dit soort mensen. Maar goed, ik ga maar terug naar dat lichaam wat vanmorgen uit bed is opgestaan... Een vuilniszak is een beetje te koud op dit moment, dus ik trek warme kleding aan. Kleding, waarvan ik hoop dat het er nog enigszins leuk uitziet ook. Dat vind mijn ego fijn en lekker. Leuke kleding, ook wel materie genoemd... Ik deel zelf graag en met gulle hand complimenten uit. Eerlijk is eerlijk, zelf ben ik er ook niet vies van ze te ontvangen... Ik hoor het graag als mensen zeggen dat mijn ogen zo lekker sprankelen... Ja hoor, streel mijn ego, en nog een keer, en nog maar een keer. Uhm... hebben we het nu over bevestiging of over ego??? Oh mijn God, het gaat niet goed met mij, ik heb een ego (waarschijnlijk te groot), ik heb soms bevestiging nodig en ik kom er net achter dat ik nog materialistisch ben ook... Oei... Mensen, ik waarschuw jullie maar alvast; het gaat helemaal de verkeerde kant op met mijn spiritualiteit...

Hieronder volgt een mooi voorbeeldje wat de verwarring alleen nog maar groter maakt... Vorige week had ik een discussie met iemand die iets van me geknipt en geplakt had. Natuurlijk... Lieve mensen, deel zoveel mogelijk, ik word graag gelezen want ik hou ervan om te delen... Ik maak hier even de balans op:
Dat ik schrijf wordt gewaardeerd, dat wordt ervaren als positief en goed, bijna egoloos (een beetje eigenbelang zit er wel bij, want mijn ogen gaan blinken van de-ik-vind-het-leukjes). Dat zijn pluspunten op mijn karmalijst, ja toch? Maar als ik vriendelijk vraag of de volgende keer de bron vermeld kan worden ben ik ineens een bitch, heb ik een te groot ego en ben ik nog arrogant en negatief ook. Mijn te grote arrogante ego kreeg een lading over zich heen die niet grappig was, dus dat zijn dan weer minpunten op de karma-balans-lijst, kan je het nog volgen? Iets wat eerst goed is kan de volgende seconde fout zijn... Ik begreep er helemaal niks meer van. Mijn ego werd even flink door elkaar geschud, want dit bovenstaande ging wat mij betreft over respect (zie: socialisatieproces hieronder) en niet over ego... Onder het motto; 'Wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.', ging ik er vanuit dat iemand anders dezelfde normen en waarden hanteerde over een onderwerp als respect als ik... Dat was dus een gedachten foutje, iemand anders kan dat op een andere manier ervaren. Het was een waardevolle les...

Wie je fysiek bent is voor een deel afhankelijk van het genenmateriaal waaruit je ontstaan bent; je (voor)ouders. Daarnaast spelen er andere factoren, zoals ziel, ego, familie, vrienden, leraren, opleiding, (woon)omgeving, klimaat e.d. een rol. Je krijgt - zoals dat zo mooi binnen de psychologie genoemd wordt -, te maken met je socialisatieproces.

Ik heb er eens goed over nagedacht en ik ben tot de conclusie gekomen dat mijn ego absoluut aanwezig is. Ik hou van mij, en hoe meer letters ik hier schrijf: ik hou ook van mijn ego. Mijn ego stuurt aan, vind dingen leuk, fijn en prettig of niet. Met mijn fysiek lichaam (na geboorte zo'n pondje of 6, inmiddels ietsje meer) werd ook mijn ego geboren. Ik weet eerlijk gezegd niet precies hoeveel het ego weegt... Soms veel, soms weinig... Er werd getracht mij op te voeden. Dat was geen gemakkelijke opgave, want ik was van de averechtse indianenstam en deed alles andersom. Mijn ego had totaal andere dingen nodig dan het gemiddelde kind, dus met die opvoeding is het helaas niet helemaal goedgekomen . Toch heb ik er wel wat van opgestoken hoor, onderwerpen als; bewustwording, respect, openheid en het delen van liefde zijn een ontzettend belangrijk onderdeel van mijn leven. Je wordt nu eenmaal geboren in een familie waar je van kan leren. Dat kan zowel in positief als negatief opzicht zijn. Hoe je het wil - maar niet geheel onbelangrijk voor sommigen onder ons -, zeer zeker ook hoe jij het niet wil. Daarin heb je een keuze en is het dus belangrijk om een ego te hebben want anders valt er weinig te kiezen. Toch???

Mijn punt is hier - maar ik kan het fout hebben: Je hebt een ego nodig, om te ontdekken wat je identiteit is, om te ontdekken wat je fijn en niet fijn vindt. Volgens mij heb je eerst een ego nodig en kan je het vervolgens bij schaven en oppoetsen tot jij comfortabel met jezelf kan leven... Kortom, om het leven te leven wat prettig en goed voelt voor jou. In datzelfde leven wat je leeft, gaat dat helaas niet zonder slag of stoot. Je krijgt te maken met levenslessen. Soms krijgt je ego een deuk als iemand iets doet wat je niet fijn vindt, soms zegt je ego: 'Ik trek me terug hier heb ik geen zin in, of WTF, ik ga knokken voor mezelf...' Allemaal ego, allemaal om te leren dat jij, jij bent... Jouw unieke zelfje, gewoon jij...

Vandaag vier ik de dag van mijn ego. Ik ga het eens strelen door iets gezelligs te doen, misschien naar de markt of zo... Hiephiephoera voor mijn ego. Ik hou van ik, en mijn ik wil nu een bak koffie. Hm... wil mijn ego koffie of heeft mijn lichaam behoefte aan koffie??? Hellep...

Liefs Yve