Integriteit is een prachtig woord...

Mijn zoektocht naar het werken op een integere manier heeft me langs heel veel paden geleid en uiteindelijk kwam ik voor mijn gevoel 'thuis', op de plek waar ik hoor, maar waar ik ook kan en mag werken op de manier waar ik gelukkig van word.

Ik begon mijn zoektocht in spiritueel Lalaland op een kleine bellijn

Toen ik in 2006 als pas beginnende consulent begon, had ik geen enkel idee waar ik instapte. Er werd een profiel aangemaakt, en verder werd ik in het diepe gegooid. Heb je vragen? Zoek het zelf maar uit. Ik – zwaar verpest omdat ik in het welzijn had gewerkt door supervisie, intervisie e.d. – wist dat dit anders kon, maar daar was nooit ruimte voor. Ik was super onzeker, durfde niet te werken onder mijn naam en er kwam een plaatje want mijn 'gezicht' online was nog vele stappen te ver. Je kunt het je vast niet voorstellen, maar ik ben ooit bij een bellijn vertrokken omdat er een dame was die me dagelijks belde. Ik durfde niet aan te geven dat ik dat liever niet wilde dat ze te afhankelijk van me werd. Naast de kleine lijn kwam een grote lijn bij, want ook mijn machine (lees; kids die zo af en toe gevoederd en gekleed moesten worden, huishouden, rekeningen, e.d.) moest doorrollen nietwaar?

Het heeft echt jaren geduurd voor ik begon te geloven dat er ergens iets goed ging. In het begin was ik hartstikke verbaasd. Mensen belden me steeds terug. Ergens ging er dus iets goed. Ik begon beurzen te draaien, opende een praktijk en het ging best lekker.

Er kwam een andere lijn in beeld en voor ik het in de gaten had, werd het kleine meisje uit Zeeland gevraagd die lijn te managen. Huh? Hoe dan? Ik begreep er toen nog steeds niets van maar was blij met de kans. Greep hem met beide handen aan en leerde veel, heel erg veel. Met name over integriteit, maar daar kom ik straks op terug. Mijn pad van managen begon en na die lijn kwam een andere, en nummer twee, drie enz...

Er volgde een ontwikkeling van consulent naar manager. Maar ook van een naïef provinciaal meisje die uitgroeide naar iemand die heel erg duidelijk in haar communicatie werd en die zich niet wilde verbinden aan lijneigenaren die niet integer werkten. Het heeft me niet altijd opgeleverd waar ik op hoopte en zeer zeker niet wat ik verdiende. Hoe begon het spreekwoord ook alweer: 'Wie met zijn kop boven het maaiveld uitsteekt?' Soms deed zo'n mes pijn, soms had ik er oprecht verdriet van, en soms was het zo doorzichtig dat ik erom kon lachen. Ik leerde dat een mes in je rug je alert, actief en scherp houdt.

'Oh my God', wat was dit een leerzame tijd...

Als ik zou willen, zou ik over dit onderwerp een flink aantal boeken kunnen vullen. Je zou smullen van de sleeze en dirt. Ik kies ervoor het oppervlakkig te houden en je te vertellen dat ik werkelijk de meest interessante – maar ook knettergekke – mensen tegen ben gekomen die je maar kunt bedenken. Mensen die me goed kennen liggen nu vast in een deuk omdat ze deze verhalen nog kennen, maar ik kwam in een soort van rariteitenkabinet terecht. Ging van de ene eigenaar die met zijn neus in de witte poeder hing, naar de eigenaresse die hele dagen in haar nakie in huis rondloopt, de ene psychose verwisselend voor de andere. Ik kwam ook terecht bij een eigenaar die geen ruggengraat had en zo op zijn faillissement afstevende. Dan kan ik schreeuwend met rode vlaggen aan de zijlijn staan, maar als iemand ervoor kiest het niet te willen zien of horen, moet je wel eieren voor je geld kiezen en vertrekken. Door te loyaal te zijn geweest ging ik bijna zelf failliet, ook dat was een mooi leermoment. Enne, mocht jij je afvragen of dit echt gebeurt in Lalaland? Als je net zo naïef bent als ik was, en denkt dat dit een liefdevol wereldje is waar iedereen elkaar iets gunt vanuit liefde, kom je van een heel erg koude kermis thuis.

Eindelijk, na jaren van zwerven, me doodongelukkig voelen over de manier hoe ik mijn werk kon uitvoeren, ontwikkelde ik ervaring, een eigen mening en zelfvertrouwen.

Na voor de zoveelste keer met een lijneigenaar in de clinch te hebben gelegen over iets wat bij mij een pijnpunt raakte, kwam ik erachter dat mijn lat qua integer werken erg hoog ligt. Ik knipperde mijn ogen niet eens toen ik voor de zoveelste keer zei: 'Weet je wat? Zoek het maar uit, ik ben weg.' Ik heb liever geen werk, dan werken voor iemand die niet eerlijk in het leven staat.

In eerste instantie vond ik het super grappig...

Via via kwam ik terecht op – voor mij – iets nieuws. Het was een chatlijn die werd gerund door mensen die zelf totaal niet spiritueel ingesteld waren. Nog diep gekwetst door mijn laatste ervaring was het aftasten en daarom duurde het een tijdje voor ik er vertrouwen in had. Anders dan op bellijnen, was er een goed contact met de eigenaren. Ik kreeg de ruimte mijn visie te delen. Daar waar ik altijd op de muren van het ego-der-lijneigenaar stuitte, was dat hier totaal geen issue. Gek genoeg begrepen deze twee mannen wel dat ik niet het beste meisje van de klas wilde zijn omdat ik zo graag intervisiegroepen op wilde zetten. Ik wilde de kwaliteit van de gesprekken omhoog tillen door beginnende collega's belangeloos te helpen, zowel voor hun als voor de klant. Simpelweg door kennis te delen en te werken vanuit mijn hart omdat het kan en mag... Er kwamen kansen, het dagelijks plaatsen van de kaarten op onze Facebook pagina, het opzetten van een kennisbank, intervisie, het schrijven van blogs, de sociale kaart, enz...

Onzekerheid is killing voor een consulent maar daar kan je mee om leren gaan

Waarom? Omdat mijn collega's dit verdienen maar onze klanten ook! Na al die jaren kreeg ik eindelijk te maken met mensen die het konden begrijpen als mijn alarmbellen afgaan en ik ervoor kies een klant door te verwijzen naar een instelling als ik merk dat hij of zij drugs/relatie/gok/chatverslaafd is. Op zo'n moment wordt er niet gekeken naar het gederfde inkomen, maar wordt er begrepen dat je die ene klant veel beter helpt door haar door te verwijzen naar een afkickkliniek waar ze de juiste hulp krijgt. Juist omdat je weet dat die klant kinderen heeft. Ik wil het niet op mijn geweten wil hebben dat ze die kids aan het einde van de maand niet kan geven wat ze nodig hebben omdat een groot gedeelte van haar inkomen aan credits is besteed.

Integriteit is een prachtig woord en al mijn collega's van Mediumchat doen er hun stinkende best voor om onze klanten zo goed mogelijk te begeleiden. Mijn weg was grillig en vol hobbels en dat hoeft hun weg gelukkig niet te zijn. Kom jij bij ons als klant? Weet dan, dat je op een vriendelijke, nette, vakbekwame en duidelijke manier geholpen zal worden. Wij spelen geen 'Remy die alleen op deze Grote Wereld woont', en verwijzen door naar een collega met net iets meer ervaring, éen inzichtgevend YouTube filmpje of een instantie. Jouw belang, dat is waar het ons om gaat. Weet ook, dat je misschien niet altijd te horen krijgt wat je graag zou willen horen, maar dat we doorgeven wat je te horen mag krijgen.

Waarom? Omdat we er met zijn allen onze stinkende best voor doen integer te werken...

Ik wens je een fijne dag toe.

Liefs,
Yve